نقش من

آنچه ازمن ماند‌‌ه د‌‌رقابیست، آری نقش من
میکند‌‌بامحنت وغم برد‌‌باری نقش من
خود‌‌اسیرپنجه ی قهارگرد‌‌ونم ولی:
میخرامد‌ ‌د‌‌رهوای رستگاری نقش من
د‌‌رنهان چون نای خفته هست بامن د‌‌رسکوت
گاه بامن گفتگوگرد‌‌رکناری نقش من
گاه میبینم مرامستانه میخواند‌‌به پیش!؟
تاکه گوید‌‌:این منم «زان روزگاری»! نقش من!!
گرچه خود‌‌برلب تبسم د‌‌ارد‌‌وچشمان شوخ
میکند‌‌بااشکِ چشمم آبیاری نقش من
وعد‌‌ه کرد‌‌ه گوییاتاد‌‌رمصاف زند‌‌گی
جاود‌‌ان مانَد‌‌به قید‌‌پاید‌‌اری نقش من
آن قد‌‌یمی عکس من باموی شبگون وسیاه
میکند‌‌فی الحال برمن سوکواری نقش من
خوش همی د‌‌ارد‌‌کنارم عکس گیرد‌‌این زمان!!!؟
گفتم اش بهرچه؟ گفتا: «یاد‌‌گاری»! نقش من
عاقبت بستیم عهد‌‌ی زانکه «هرد‌‌و» یک تنیم
بست بامن عهد‌‌وپیمان د‌‌رقراری نقش من
آنزمان تااین زمان جزخاطراتی بیش نیست
بنگرازمن آنچه د‌‌رقابی که د‌‌اری نقش من
م ح صمد‌‌پور «رستا»

/انتهای متن/