از هیچ به هیچ رسیدن!

به راستی چرا مردم از تخریب خانه غیرقانونی زنی در بندرعباس معترضند؟ چندی است که تخریب خانه زن بندرعباسی و در پی آن خودسوزی‌اش در شبکه‌های مجازی سر و صدای زیادی را به پا کرده و احساسات بسیاری را برانگیخت. هر چه باشد گریه‌ها و شیون‌های این زن و دختر قابل شنیدن نیست. هر چند اینجا قانون نیز شاکی است؛ نمی‌شود در جامعه و در هر کجایی که دلمان خواست خانه‌ای به پا کنیم و سرپناهی را برای خود بدون طی کردن مراحل قانونی احداث نماییم. بدون تردید انجام نشدن مراحل قانونی عواقبی دارد که باز هم ضرر آن را به صاحبخانه می‌رسد و بعد دولت و جامعه. در زلزله‌هایی مثل بم و کرمانشاه خانه‌هایی که بیشتر آسیب دید همان‌هایی بود که نگاه مهندسی در آن دیده نمی‌ شد. فرو ریختن بر اثر زلزله، خراب شدن چهره شهر مخصوصاً ورودی‌ها، زیر سؤال رفتن و محو شدن حریم شهرها و طرح تفصیلی آن ها، عدم ارائه انشعاب آب، برق و گاز به اینگونه خانه‌ها و در نهایت بحران بهداشتی در آن مکان ‌ها !تا اینجای کار، قانون شاید با این استدلال‌ها مظلوم واقع شده است اما مردم به این مسئله انتقادی ندارند و به چگونگی اجرا معترضند! اجرای هر کار به صورت صفر و صد یعنی افراط و تفریط! در این مسئله مسئولان اجرایی آنچه که دیدند سیاه مطلق بود... سئوال اینجاست که اگر این زن همانند بسیاری از مفسدان بزرگ اقتصادی کسی را داشت که از او حمایت کند آیا خانه خراب می‌شد؟داد بی ‌دادی برای اینجاست... چگونه است وقتی که فردی را می ‌بینیم که هتل ‌های آن چنانی در دل کوه ‌ها ، رودها و... می‌ سازد و او هم مثل همین زن بدون طی کردن مراحل قانونی کارش به جلو می‌رود اما تیغ تند قانون برای او کند می‌شد؟! و حتی اگر کار شور شد و او متهم گردید خیلی آرام با او برخورد می‌شود و تصویرش رسانه‌ای نمی‌گردد تا شخص متهم آبرویش دستخوش تغییر نشود و اینهاست که آزار دهنده است. شاید گفتمان شهردار بندرعباس در اینکه می‌گوید: استعفا نمی‌دهم اما عذرخواهی می‌کنم؛ درست باشد چون اشتباهی نکرده اما چگونگی انجامش درست نبوده! آیا بررسی شد که این زن می‌تواند ادامه حیات دهد؟ برای آینده او چه فکری شد؟ آیا نهادهایی مثل کمیته امداد و بهزیستی می‌توانستند او را تحت پوشش قرار دهند و نداده‌اند؟ چرا مأموران معلولیت این زن را نادیده گرفتند؟ به هر روی خانه‌ای خراب شد اما نه قانون با این خانه بیش از پیش امن شد و نه کوه‌خواران و زمین‌خواران بزرگ با دیدن این تصاویر درس عبرتی برایشان می شود و این تنها شاید درس عبرتی باشد برای کسانی که هنوز هم هیچ ندارند و هر از چند گاهی مثل این زن از هیچ به هیچ می‌رسند!
محمد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ جلالی / «خبرجنوب»

/انتهای متن/