افراد دارای معلولیت در محیط نامناسب شهری فارس حذف شدهاند :: روزنامه خبر جنوب :: نیازمندیهای خبر جنوب
NID : 197999
1399/09/12
افراد دارای معلولیت در محیط نامناسب شهری فارس حذف شدهاند
سهیلا رفیعی نژاد- خبرنگار «خبرجنوب»/ زندگی حق طبیعی همه افراد بشر است اما کیفیت موضوعی است که تلخی و شیرینی سردی و گرمی این امر را تعیین می کند. حرکت سرآغاز هستی است اما عده ای تنها به دلیل نقصی که دارند از حرکت به معنای اصلی آن و حرکت به معنای رشد و تعالی باز می مانند. وضعیت نامناسب محیط فیزیکی در کشور و از جمله فارس منجر گردیده که تنها افرادی که قدرت سازگاری با محیط نامناسب سازی شده را دارند در اجتماع حضور به هم رسانند و حق زندگی داشته باشند؛ سایرین یعنی معلولین هم نادیده گرفته شده اند. علاوه بر وضعیت نگران کننده مناسب سازی در شیراز ودیگر مناطق فارس، این روزها کرونا، تورم و گرانی هم به معیشت معلولان آسیب زده وعده ای را هم بیکار کرده، اگر چه بیکاری همیشه جزو مشکلات این قشر بود ه است. خبرنگار»خبرجنوب» به مناسبت روز جهانی معلولین با چند تن از افراد دارای معلولیت که ساکن فارس هستند درباره مشکلات مربوطه گفت وگو کرده که از نظرمی گذرانیم.
ناگفته هایی از واقعیت حمزه گوهری رئیس جامعه معلولین فارس وویلچرنشین گفت: افراد دارای معلولیت و بویژه ویلچری ها آن دسته از کسانی هستند که در محیط نامناسب شهری در کشورو فارس حذف گردیده اند و جای تأسف است که عامل ایجاد کننده این وضعیت سیر طبیعی زندگی بشر نیست بلکه حاصل جامعه ای است که به سطوح مختلف معلولیت نمی پردازد و نیازهای آنان را نادیده می انگارد. اگر در محیط های آموزشی مدرسه و دانشگاه، اداری، تفریحی، کاری و غیره افراد دارای معلولیت به ندرت یافت می شوند دلیل آن نیست که در جامعه ما فرد دارای معلولیت وجود ندارد، لیکن علت آن است که اکثریت این قشر نمی توانند در آن محیطها حضور داشته باشند. با وجود پله های فراوان در سطح شهر و اماکن گوناگون چگونه یک فرد دارای معلولیت می تواند حرکت کند؟مسئله این نیست که یک فرد دارای معلولیت است، بلکه مسئله در جامعه ای است که به سطوح مختلف معلولیت نمی پردازد و زن یا مرد دارای معلولیت را ناتوان میکند. اگر شخصی که بر صندلی چرخدار نشسته یا سالمند است و نمیتواند به ساختمانی بلند وارد شود این موضوع ربطی به آن زن یا مرد ندارد، بلکه به کسانی مربوط میشود که آن ساختمان را طراحی کرده و مدیریت می کنند. مسئله ای که افراد دارای معلولیت دارند نقص جسمانی آنها نیست، بلکه تصوری است که افراد به اصطلاح سالم از نقص آنها دارند. در صورت رعایت نکردن مناسب سازی محیط بزرگترین گروه اقلیت جامعه( افراد دارای معلولیت و سالمندان) از حقوق شهروندی خود بی نصیب خواهند ماند و برای حضور در اجتماع با مشکلات جدی مواجه می شوند. از مهم ترین موانع مناسب سازی، نبود ضمانت اجرای قوی در قوانین و عدم تخصیص بودجه به دستگاهها برای مناسب سازی است. فرهنگسازی و اطلاع رسانی در مورد ضرورت مناسب سازی هنوز آنطور که باید صورت نگرفته است. اگر از دید یک فرد دارای معلولیت به محیط شهری بنگریم نکات مثبت بسیار اندکی را در طراحی فضاهای شهری می یابیم که زندگی روزمره آنها را با مشکل مواجه کرده است. دستگاهها یا بودجه مناسب در اختیار ندارند و یا منابع بودجه مناسب سازی را صرف سایر اموری می کنند که ضروری تر می دانند. بهتر است بودجه مناسب سازی هر دستگاه از سوی سازمان برنامه و بودجه تخصیص یابد.طبق قانون باید اصول مناسب سازی در دانشگاهها در رشته های مرتبط به صورت واحد درسی آموزش داده شود. مناسب سازی موضوعی چند وجهی است و همکاریهای فرابخشی وزارت کشور، شهرداریها و دهیاریها، وزارت صنایع، بنیاد جانبازان ، سازمان بهزیستی و ... را میطلبد.آی آدم هایی که مسئول هستید؛ای کسانی که وضع و اجرای قانون در دستان شماست؛ای افراد سالم که امروز قامت تان استوار چون درختان سرو است؛ روزی چشمان شما هم کم سو خواهد شد و برای خواندن، راه رفتن، گریستن و خیلی چیزهای دیگر نیازمند خواهید شد.روزگاری برای پیدا کردن مسیر خانه و یا محل کار نیاز به مسیری مطمئن خواهید داشت بدون مانع، آرزوی مسیری صاف و مناسب را خواهید کرد. زمانی دست و پای شما نیز از فرط ناتوانی خواهد لرزید و پلههای اداره تان، بانک، دانشگاه، شرکت، سینما و ... آزارتان خواهد داد. روزی آنقدر ذهن تان خسته خواهد شد که قدرت اختیارش را نخواهید داشت. آرزویم این نیست، اما میدانم که همگی این تجربه را خواهیم کرد و آن روز به معنی این حرف هایم پی خواهید برد و مرا درک، حس و لمس خواهید نمود.
ما را فقط یک روز می بینند؛ روز معلولین امر ا... جمالی معلول جسمی حرکتی وسرپرست و کارگردان گروه تئاتر معلولان شیرازنیز در این باره گفت: معلولان هنرمند با مسایلی ازجمله ایاب وذهاب روبرو هستند. برای رفع مشکلات معلولان هنرمند چه در این زمینه وچه حمایت مالی به سازمانی مردم نهاد نیاز داریم . در این باره خودم چندین بار پیگیریهایی کردم اما با بی مهری هایی از سوی مسئولین مواجه شدم. بزرگترین گله مندی که از مسئولان استانی وشهری دارم این است که فقط ما را در یک روز می بینند. انگار ما را در یک صندوقچه قرار داده اند وهر سال در این روز در می آورند وفردای آن روز دوباره با همان لباس کهنه به صندوقچه بر می گردانند. من نیازمند وسایل کمک توانبخشی هستم اما به دلیل گرانی جرات نمی کنم طرف مراکز مربوطه برای سفارش بروم. من معلول یک پای مصنوعی می خواهم و مثلا بیست میلیون تومان هزینه می برد و سازمان متولی دست می کند،150 هزار تومان یعنی به اندازه خرید یک جوراب پای مصنوعی پول می دهد. یکی دیگر از مشکلات افراد دارای معلولیت طرد شدن از جامعه است و به همین دلیل به عنوان یک کارگردان تئاتر فردی که در خانه هست را ازانزوا بیرون می کشم، روی صحنه تئاتر می آورم وآموزش های لازم را به او می دهم ووقتی به عنوان عضوی فعال در جامعه شد سراغ فرد دیگری می روم.
ما ناراضی هستیم، حقوق مان را نادیده می گیرند عبد ا... کمالی سروستانی کم بینای شدید و رئیس انجمن نابینایان شیراز و مددکار اجتماعی مدرسه نابینایان شوریده شیرازی در ادامه این مصاحبه گفت: آقای مسئول می دانم این حرف ها شما را دلزده می کند اما بدان خدایی هم هست... شاید وجدان های آگاه و انسان هایی دلسوز باشند که به این حرفها ترتیب اثر بدهند. من وامثال من در آتش مشکلات معلولان واز جمله نابینایان می سوزیم ومی سازیم و این است که آن ها را بهتر درک می کنیم. من معنی اخ یک نابینا که به خاطر نامناسب بودن پیاده رو در جدول می افتد را می فهمم. آقای مسئول ما ناراضی هستیم و افراد داری معلولیت توقع رسیدگی دارند وشعار به دردشان نمی خورد. عدم رعایت قانون حمایت از حقوق معلولان نگران کننده است. چرا قانونی که سالیان سال مجلس تصویب کرده وبه دولت هم ابلاغ نموده اجرایی نمی شود. خیلی از بندها ومواد این قانون نیاز به پول هم ندارد، مثل تقلیل ساعت کار برای معلولان شدید وخیلی شدید در سازمانها وادارات اما این هم اجرا نمی شود و از جمله آموزش و پرورش بی توجه است.اما شهرداریها باید قبل از ساخت وافتتاح پروژه ها با مشاروان معلولان در تماس باشند تا حق وحقوق آنها در مناسب وایمن سازی ساختمان واماکن رعایت شود؛ از جمله ایستگاههای مترو، پارک ها واتوبوس ها که در حال حاضر وضعیت نامناسب است. هنوز آقای مسئول به این موضوع اعتراف نکرده اما در عمل معلول را شهروند درجه دو وسه می داند واین جای تاسف دارد. مشکلات کرونایی هم که برای معلولان کم نیست. مثلا برای گرفتن روغن ومرغ در صف، معلول با ویلچر وخطر کرونا چطور می تواند از حقوق خود برخوردار شود. البته درصدی هم مقصر جوامع وانجمنهای معلولین و از جمله نابینایان هم هستند که به طور کامل وقاطع مطالبه گری نکرده اند. عدم مطالبه گری به سوء استفاده منجر شده است.
بیکاری وبی توجهی کارفرماها به ناشنوایان سمیه زارعی مدیر عامل کانون ناشنوایان فارس نیزاظهار کرد: ناشنوایان از مشکلات بسیاری در فارس رنج می برند. بیکاری یکی از این مسایل است که با وجود علاقه مندی آنها برای فعالیت در رشته های مختلف، کارفرماها حمایت نمی کنند وبرخی ناشنوایی را تنها دلیل عدم به کارگیری این افراد دارای معلولیت می دانند. در حال حاضربیش از 138 هزار معلول در فارس شناسایی و در بهزیستی تشکیل پرونده داده اند که 54 هزار و813 نفر جسمی حرکتی اند، 28 هزار و235 نفر معلول ذهنی، 20 هزار و 936 نفر ناشنوا وکم شنوا و 20 هزار نفر نابینا هستند.