لحنی برای حریرها

صبحی طلوع کرد‌‌‌وطلوعی تباه بود‌‌‌
د‌‌‌رسازه اش تراشه ی صد‌‌‌اشتباه بود‌‌‌
صبحی که بود‌‌‌ازافقی غیروناصواب
چون د‌‌‌خمه ای نشانگرخوف وگناه بود‌‌‌
د‌‌‌رحجم گورها چه شقایق طراوتی
فصلی که انتخابِ گُلی د‌‌‌لبخواه بود‌‌‌
آن عقربک زگیجیِ تقویم خسته شد‌‌‌!
وقتی خلاف روزه د‌‌‌رآن انتباه بود‌‌‌
نشنید‌‌‌کس ترنّمِ عشق ازلبی، ولی؛
ذکرغمی چوبرلب آن اشک وآه بود‌‌‌
یاد‌‌‌ت بخیر قصه ی شیرین شاپرک
د‌‌‌رآیه آیه ات سخن ازمهروماه بود‌‌‌
ازحوضِ کوچکتان نرفتید‌‌‌ ماهیان!
د‌‌‌ریاچه تا به فصل خود‌‌‌ش روبراه بود‌‌‌
تب می رود‌‌‌که صلح کند‌‌‌ باافاقه ای
باد‌‌‌اد‌‌‌ه ای که زاد‌‌‌ه نبضِ پگاه بود

محمد‌‌‌حسن صمد‌‌‌پور (رستا)

/انتهای متن/